Rękawka to zwyczaj wielkanocny obchodzony w Krakowie we wtorek po świętach Wielkanocnych. Rękawka związana jest z legendą o kopcu Kraka, usypanym przez lud po śmierci króla. Tradycja podaje, że ziemię noszono w rękawach, stąd kopiec nazwano Rękawką. Na kopcu Kraka w trzeci dzień świąt wielkanocnych (wtorek był kiedyś również dniem świątecznym) odbywał się odpust, z którego szczytu zamożni krakowianie zrzucali biedakom i żakom krakowskim, zebranym u stóp wzgórza, resztki ze świątecznego stołu: chleb, wędlinę, gotowane jajka, jabłka, orzechy, ciasta, słodycze oraz drobne monety.

Emaus to nazwa krakowskiego odpustu odbywającego się w Poniedziałek Wielkanocny przy klasztorze Norbertanek na Salwatorze. Odpust wziął nazwę od miasta Emaus do którego podążał zmartwychwstały Chrystus. Po drodze spotkał dwóch swoich uczniów, przez których nie został rozpoznany. Zdarzenie to opisuje Ewangelia Łukasza. Na pamiątkę biblijnej historii tradycja odwiedzania kościoła poza miastem (kościół na Salwatorze znajdował się kiedyś poza bramami Krakowa) w drugi dzień świąt była powszechna w Europie, zwłaszcza w okresie kontrreformacji. Emaus znany był kiedyś również w Poznaniu, ale do czasów obecnych przetrwał tylko w Krakowie. W tym ludowym święcie w XIX wieku brali udział wszyscy mieszkańcy miasta.