|
|
|
Wielkanocna skarbnica |
|
|
|
|
|
|
|
Walatka ( Wybitki ) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Walatka (zwana też na wybitki) była znaną zabawą wielkanocną. Miała ona swoje odmiany: dwie osoby toczyły pisanki po stole naprzeciw siebie. Czyja pisanka przetrzymała zderzenie ten wygrywał, w nagrodę zabierając stłuczone jajko przeciwnika. Można też było jajka trzymać w ręce i stukać nimi o siebie, również w tym przypadku właściciel nienaruszonej pisanki zabierał stłuczki. Zabawa ta wywodzi się z dawnego obyczaju zaduszkowego. Toczono jaja na grobach, po czym oddawano biedakom.
Jezusek Palmowy zwany też Lipowym lub Dębowym to drewniana figura Chrystusa na osiołku wożona na podstawie-wózku podczas uroczystej procesji w Niedzielę Palmową. Figurę wożono po kościele oraz przylegającym doń cmentarzu, natomiast w Krakowie, gdzie tradycja Jezuska Palmowego była bardzo popularna w XVII i XVIII wieku, od kościoła do kościoła. Zwyczaj, mający początkowo charakter podniosłej uroczystości religijnej, z czasem przybrał charakter zabawy, w związku z czym został zakazany przez Kościół. Do dziś zachował się jedynie w Tokarni koło Myślenic.
|
Dzisiaj stronę odwiedziło już 68 odwiedzający (74 wejścia) tutaj! |
|
|
|
|
|
|
|
Czas wiosenny |
|
|
|
|
|
|
|
Baranek Boży |
|
|
|
|
|
|
Baranek Boży (łac. Agnus Dei) – tytuł, którego w Nowym Testamencie używał wobec Jezusa Chrystusa Jan Chrzciciel (J 1, 29). Jest to odwołanie do nauki starotestamentowej, w której ofiara z baranka jest ofiarą składaną Bogu i ważnym elementem celebracji święta Paschy (Wj 12, 1-11). Baranek Boży symbolizuje ofiarę Jezusa na krzyżu, którą złożył dla odkupienia ludzkości (Iz 53, 7).
W Polsce agnusek (od nazwy łacińskiej) to baranek wielkanocny – medalik z wosku poświęcony przez papieża, z odciśniętą na awersie podobizną Jana Chrzciciela, a na rewersie Baranka. Medalik miał chronić przed złem i chorobami. Do dnia dzisiejszego w Wielką Sobotę święci się figurki baranka – symbolu niewinności Chrystusa, wykonaną z masła, cukru, ciasta itp. |
|
|
|
|
|
|
|
Straż Grobowa |
|
|
|
|
|
|
Straż grobowa (Bożogrobcy, Turki) - honorowa formacja paramilitarna, pełniące wartę w kościele przy Bożym Grobie od Wielkiego Piątku po południu do rezurekcji w Niedzielę Wielkanocną.
Obyczaj ten znany jest w Polsce co najmniej od połowy XVII w., jest opisywany w źródłach z XVIII i XIX wieku.honorowe formacje wojskowe lub parawojskowe, pełniące warty w kościołach przy grobach Pańskich od Wielkiego Piątku po południu do rezurekcji w Niedziele Wielkanocną. Obyczaj ten, znany w Polsce prawdopodobnie od połowy XVII w., jest opisywany w XVIII-i XIX-wiecznych źródłach. Na przykład w Warszawie za czasów Augusta III straże grobowe składały się z drabantów królowej i oddziałów artylerii konnej, a w innych miastach i miasteczkach - z oddziałów wojskowych różnych rodzajów broni, w paradnych mundurach; w końcu XIX w. w niektórych regionach Wielkopolski w mundurach z elementami orientalnymi (turbany, krzywe szable tureckie) - być może reminiscencje odsieczy wiedeńskiej lub pielgrzymek do Ziemi Świętej, odbywanych przez szlachtę i magnaterię polską od końca XVII w. (w Jerozolimie służby porządkowe pełniła policja świątynna, Turcy - agowie, w strojach narodowych). Wiejskie straże grobowe również przebierały się za wojsko albo występowały w swych własnych mundurach wojskowych, jeśli uczestnicy straży odbyli służbę wojskową. Obyczaj straży grobowych utrwalił się w tradycji polskiej i jest ciągle żywy. Każdego roku warty przy grobach Pańskich zwyczajowo zaciągają strażacy, w mundurach galowych |
|
|
|
|
|
|
|
Jajko jako symbol |
|
|
|
|
|
|
|
Dziękuję za odwiedziny |
|
|
|
|
|
|
Jesteś tutaj -
-osobą |
|
|
|
|