CAŁUN ŚWIĘTY

- płótno (4,36 m długości i 1,10 m szerokości), inaczej prześcieradło, w które było owinięte ciało Pana Jezusa w grobie. Ewangelie piszą o nim wyraźnie słowami:

„Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. Przybył również i Nikodem, ten który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania" (J 19-36-40).

O relikwii całunu pisze św. Braulion (VII w.). Najstarsze wiadomości o nim pochodzą

z apokryfów z l i II wieku, kiedy płótno to przechowywała jerozolimska wspólnota chrześcijańska. Gdy Jerozolimę zajęli Arabowie, umieszczono je w skarbcu cesarskim w Konstantynopolu. Krzyżowcy, gdy zajęli to miasto (1204 r), wywieźli relikwię do Francji, gdzie znalazła się w posiadaniu rodziny de Toncy, której przedstawiciele byli wiceregentami Cesarstwa Łacińskiego w Konstantynopolu, a potem poprzez związek małżeński członka tej rodziny relikwia św. całunu przeszła w ręce Godfryda de Charney (1355). W tym samym roku wybudował on dla tej relikwii wspaniałą świątynię w Lirey, w diecezji Troyes, dokąd przybywały tysiące pielgrzymów. W roku 1452 relikwię otrzymała w darze żona Ludwika l, księcia Sabaudii, która umieściła ją w Chamnery. Od roku 1578 święty całun znajduje się w Turynie, w katedrze św. Jana Chrzciciela.

Całun jest obiektem wszechstronnych badań naukowych, które zdają się potwierdzać jego autentyczność. Materiał pochodzi z czasów Chrystusa. Jest tkany techniką stosowaną w tamtych czasach. Na całunie są dwa rodzaje znaków: jedne zarysowują kontur ciała, inne pochodzą z wysięku cieczy tegoż ciała. Zarys ciała pozwala określić wielkość człowieka, który był owinięty w to płótno, natomiast krwawe plamy wskazują miejsca ran. Wszystkie badania, które dotąd przeprowadzono nad całunem turyńskim, wskazują, że sztuczne stworzenie takiego odbicia, niczym na kliszy fotograficznej, można uznać za niemożliwe, gdy weźmie się pod uwagę umiejętności ludzi tamtych czasów.

Całun turyński obrazuje mękę, jaką przeszła ofiara. Są na nim wyraźne ślady biczowania. Jest ślad cierniowej korony, a na prawym ramieniu ślad pochodzący od niesionego krzyża i krwawe ślady od gwoździ.

Całun turyński stanowi świadectwo zmartwychwstania Jezusa, co potwierdzili uczeni, zauważywszy że nie ma na nim żadnego śladu rozkładu ciała, choć zostało ono owinięte w to płótno i nie było wyjmowane z niego przez ludzi.