WŁÓCZNIA,

którą żołnierz przebił bok Chrystusowi, czczona była do VII wieku w Jerozolimie, później zniknęła i przez trzysta lat nic o niej nie wiedziano. Dopiero w roku 1097 znaleźli ją rycerze krzyżowi w pobliżu Antiochii, zakopaną za ołtarzem w pewnym kościele. W 1243 r. Baldwin II, cesarz Konstantynopola, ofiarował koniec włóczni św. Ludwikowi, królowi Francji, inną zaś jej część ofiarował papieżowi Innocentemu VIII, który ją złożył w kościele św. Piotra w Rzymie, gdzie znajduje się do dziś.

NAPIS Z KRZYŻA,

który zredagował sam Piłat, znajduje się w kościele Krzyża Jerozolimskiego w Rzymie. Jest to drewniana tabliczka, którą Pan Jezus musiał nieść, jako skazaniec, zawieszoną na szyi. Napisano na niej w językach aramejskim, greckim i łacińskim: „Jezus Nazareński, Król Żydowski". W aramejskim - bo był to język ojczysty rdzennych mieszkańców Palestyny, greckim -bo byt językiem warstw wykształconych, łacińskim - bo byt to urzędowy język rzymskiej administracji Palestyny.

Napis na krzyżu ukazuje więc, iż niesprawiedliwy wyrok na Chrystusa, zewnętrznie respektował wszystkie paragrafy prawa. Litery „INRI", które spotykamy często na krzyżach, są skrótem łacińskiego napisu w wersji podanej przez św. Jana (12, 20): tesus Nsearenus Rex ludaeorum - Jezus Nazarejczyk król żydowski.

Tabliczka z napisem miała być odnaleziona wraz z Krzyżem Świętym. Zachowała się tylko jej część z niektórymi słowami napisu.

                                                * na podst. Jan Uryga