Barszcz Biały
Składniki:
ZUPA:
- 2 średnie surowe białe kiełbaski; - duża cebula; - 5-6 ząbków czosnku; - kilkanaście ziaren pieprzu czarnego; - 5 listków laurowych; - "Barszcz biały" WINIARY.
DODATKOWO:
- 40 dag ziemniaków; - 10 dag słoniny; - buteleczka kwaśnej śmietany 18%; - 2 jajka; - 20-30 dag kiełbasy zwyczajnej. [dwa obiady dla dwóch osób]
Sposób przyrządzenia:
Do garnka wlać 2,5 litra zimnej wody, dodać listki, pieprz (ja wkladam w taką metalową kuleczkę do parzenia herbaty, żeby nie trzeba się było bawić w wyciąganie ziarenek z talerza), obraną przekrojoną wzdłuż na cztery cebulę i obrane przekrojone wzdłuż ząbki czosnku. Zagotować, zmniejszyć ogień i włożyć białą kiełbasę (każdą oddzielnie). Kiełbasę parzyć (nie gotować!) ok. 40 minut. "Barszcz biały" WINIARY rozmieszać w szklance zimnej wody starannie rozgniatając krupki. Wywar doprowadzić do wrzenia, wlać barszcz, mieszając zagotować i gotować na małym ogniu 10-15 minut.
Obiad 1:
Ziemniaki obrać, umyć i ugotować. Słoninę pokroić w kostkę i wytopić na patelni. Ugotowane ziemniaki utłuc ze skwarkami. Barszcz podać w wazie, oddzielnie w misce tłuczone ziemniaki i kwaśną śmietanę. Każdemu włożyć białą kiełbasę, wlać zupę. Na talerzach doprawiać barszcz śmietaną.
Obiad 2:
Jajka ugotować na twardo. Wystudzić. Kiełbasę zwyczajną pokroić na dość grube ćwierćplasterki, zesmażyć. Barszcz podawać w wazie, oddzielnie jajka na twardo, skwarki z kiełbasy, kwaśną śmietanę i świeży chleb. Doprawiać na talerzach według upodobań. SMACZNEGO!!!
Pascha ser twarogowy
Składniki:
tłusty(500g) 8 żółtek rodzynki, skórka pomarańczowa, ananas kandyzowany, papaja lub inne owoce kandyzowane(50g) migdały obrane(100g) cukier puder (15g) szczypta cynamonu masło(200g) śmietana 36%(100g)
Sposób przyrządzenia:
Żółtka utrzeć z cukrem na puszystą masę. Dodać śmietanę i dwukrotnie zmielony twaróg oraz zimne stopione masło. Delikatnie ucierać. Dodać wymoczone rodzynki, owoce kandyzowane i migdały oraz cynamon. Wymieszać przełożyć do naczynia wysmarowanego masłem i oziębić w lodówce. Wyjąć paschę na talerzyk i ozdobić resztą kandyzowanych owoców oraz listkami mięty.
Sos chrzanowy chrzan
Składniki:
(250g) śmietana 30(100g) smalec(50g) mąka pszenna(5g) pieprz sól, żółtka 5 sztuk sok z cytryny (20g)
Sposób przyrządzenia:
Chrzan utrzeć na drobnej tarce. Wymieszać z sokiem z cytryny. Na patelni rozgrzać smalec dodać mąkę i zrobić białą zasmażkę. Żółtka rozmieszać ze śmietaną. Do zasmażki dodać chrzan i śmietanę z żółtkami oraz przyprawy. Podgotować kilka minut ciągle mieszając. Sos wyśmienity jest do jaj, białej kiełbasy i szynki.
Baranek Boży (łac. Agnus Dei) – tytuł, którego w Nowym Testamencie używał wobec Jezusa Chrystusa Jan Chrzciciel (J 1, 29). Jest to odwołanie do nauki starotestamentowej, w której ofiara z baranka jest ofiarą składaną Bogu i ważnym elementem celebracji święta Paschy (Wj 12, 1-11). Baranek Boży symbolizuje ofiarę Jezusa na krzyżu, którą złożył dla odkupienia ludzkości (Iz 53, 7).
W Polsce agnusek (od nazwy łacińskiej) to baranek wielkanocny – medalik z wosku poświęcony przez papieża, z odciśniętą na awersie podobizną Jana Chrzciciela, a na rewersie Baranka. Medalik miał chronić przed złem i chorobami. Do dnia dzisiejszego w Wielką Sobotę święci się figurki baranka – symbolu niewinności Chrystusa, wykonaną z masła, cukru, ciasta itp.
Straż grobowa (Bożogrobcy, Turki) - honorowa formacja paramilitarna, pełniące wartę w kościele przy Bożym Grobie od Wielkiego Piątku po południu do rezurekcji w Niedzielę Wielkanocną.
Obyczaj ten znany jest w Polsce co najmniej od połowy XVII w., jest opisywany w źródłach z XVIII i XIX wieku.honorowe formacje wojskowe lub parawojskowe, pełniące warty w kościołach przy grobach Pańskich od Wielkiego Piątku po południu do rezurekcji w Niedziele Wielkanocną. Obyczaj ten, znany w Polsce prawdopodobnie od połowy XVII w., jest opisywany w XVIII-i XIX-wiecznych źródłach. Na przykład w Warszawie za czasów Augusta III straże grobowe składały się z drabantów królowej i oddziałów artylerii konnej, a w innych miastach i miasteczkach - z oddziałów wojskowych różnych rodzajów broni, w paradnych mundurach; w końcu XIX w. w niektórych regionach Wielkopolski w mundurach z elementami orientalnymi (turbany, krzywe szable tureckie) - być może reminiscencje odsieczy wiedeńskiej lub pielgrzymek do Ziemi Świętej, odbywanych przez szlachtę i magnaterię polską od końca XVII w. (w Jerozolimie służby porządkowe pełniła policja świątynna, Turcy - agowie, w strojach narodowych). Wiejskie straże grobowe również przebierały się za wojsko albo występowały w swych własnych mundurach wojskowych, jeśli uczestnicy straży odbyli służbę wojskową. Obyczaj straży grobowych utrwalił się w tradycji polskiej i jest ciągle żywy. Każdego roku warty przy grobach Pańskich zwyczajowo zaciągają strażacy, w mundurach galowych