|
|
|
Wielkanocna skarbnica |
|
|
|
|
|
|
|
Sernik, sero-makowiec |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Sero - makowiec
Składniki:
Warstwa serowa:
1,2 kg białego sera, 30 dag margaryny lub masła, 40 dag cukru pudru, 6 jaj, 2 łyżki mąki ziemniaczanej, bakalie, pół łyżeczki proszku do pieczenia
Warstwa makowa:
25 dag maku, 35 dag cukru pudru, 6 jaj, 4 łyżki mąki, łyżeczka proszku do pieczenia, bakalie, olejek migdałowy lub rumowy
Polewa:
po dwie łyżki margaryny, mleka, kakao i cukru
Sposób przyrządzania:
Masło, cukier, żółtka utrzeć do białości i, ucierając dalej, po trochu dodawać zmielony ser i mąkę ziemniaczaną. Na koniec włożyć bakalie oraz pianę ubitą z białek i delikatnie wymieszać. Mak sparzyć i zemleć w maszynce. Żółtka utrzeć z cukrem do białości, wsypać mak i mąkę z proszkiem, starannie wymieszać, a na końcu dodać bakalie i pianę ubitą z białek. Do wysmarowanej tłuszczem formy wyłożyć najpierw masę serową, a potem makową i wstawić do gorącego piekarnika. Wszystkie składniki zagotować, mieszając. Upieczone i wystudzone ciasto polać polewą.
Sernik tradycyjny
Składniki
Ciasto: 20 dag mąki, 10 dag masła, 6 dag cukru, 2 żółtka, szczypta soli. Masa serowa: 75 dag białego sera, 30 dag cukru, 3 dag cukru pudru, 15 dag masła, 6 jaj, 3 płaskie łyżki kaszymanny, 10 dag rodzynków,skórka pomarańczowa,cukier waniliowy
Sposób przyrządzania
Zagnieść kruche ciasto. Część ciasta zostawić do dekoracji sernika, a pozostałym wyłożyć dno oraz boki (do 1/3 wysokości) formy. Wstawić ciasto do piekarnika i lekko podpiec. Ser przepuścić przez maszynkę. Masło utrzeć na pulchną masę i starannie wymieszać z serem. Dodać żółtka utarte z cukrem, kaszę mannę, rodzynki i skórkę pomarańczową, wymieszać. Z białek ubić sztywną pianę i delikatnie połączyć ją z masą serową. Wyłożyć masę na zapieczony spód, wyrównać. Odłożone ciasto rozwałkować na niezbyt gruby placek. Radełkiem lub nożem pokroić go na wąskie paski i ułożyć je skosem na wierzchu ciasta, tak by utworzyły kratkę. Powierzchnię sernika posmarować rozkłóconym jajem. Wstawić ciasto do średnio nagrzanego piekarnika i piec około 40 min. Gotowy sernik posypać cukrem pudrem zmieszanym z cukrem waniliowym.
Sernik wiedeński
Składniki
1 kg sera, pół kostki masła, 6 jaj, szklanka cukru, łyżka mąki ziemniaczanej, cukier waniliowy, 10 dag rodzynków, 3 łyżki smażonej skórki pomarańczowej, 2 łyżeczki proszku do pieczenia, brzoskwinie lub ananasy z puszki
Sposób przyrządzania
Ser dwukrotnie zemleć w maszynce do mięsa, następnie utrzeć z masłem na jednolitą masę. Dodać utarte z cukrem żółtka, mąkę ziemniaczaną, cukier waniliowy, rodzynki, skórkę pomarańczową i proszek do pieczenia, dokładnie wymieszać. Z białek ubić sztywną pianę, dołożyć do masy serowej i delikatnie, ale starannie wymieszać. Tortownicę wysmarować masłem, posypać tartą bułką. Przełożyć masę do tortownicy, upiec na złoty kolor w gorącym piekarniku. Gotowy sernik można udekorować ćwiartkami brzoskwiń lub krążkami ananasa z puszki.
|
Dzisiaj stronę odwiedziło już 29 odwiedzający (33 wejścia) tutaj! |
|
|
|
|
|
|
|
Czas wiosenny |
|
|
|
|
|
|
|
Baranek Boży |
|
|
|
|
|
|
Baranek Boży (łac. Agnus Dei) – tytuł, którego w Nowym Testamencie używał wobec Jezusa Chrystusa Jan Chrzciciel (J 1, 29). Jest to odwołanie do nauki starotestamentowej, w której ofiara z baranka jest ofiarą składaną Bogu i ważnym elementem celebracji święta Paschy (Wj 12, 1-11). Baranek Boży symbolizuje ofiarę Jezusa na krzyżu, którą złożył dla odkupienia ludzkości (Iz 53, 7).
W Polsce agnusek (od nazwy łacińskiej) to baranek wielkanocny – medalik z wosku poświęcony przez papieża, z odciśniętą na awersie podobizną Jana Chrzciciela, a na rewersie Baranka. Medalik miał chronić przed złem i chorobami. Do dnia dzisiejszego w Wielką Sobotę święci się figurki baranka – symbolu niewinności Chrystusa, wykonaną z masła, cukru, ciasta itp. |
|
|
|
|
|
|
|
Straż Grobowa |
|
|
|
|
|
|
Straż grobowa (Bożogrobcy, Turki) - honorowa formacja paramilitarna, pełniące wartę w kościele przy Bożym Grobie od Wielkiego Piątku po południu do rezurekcji w Niedzielę Wielkanocną.
Obyczaj ten znany jest w Polsce co najmniej od połowy XVII w., jest opisywany w źródłach z XVIII i XIX wieku.honorowe formacje wojskowe lub parawojskowe, pełniące warty w kościołach przy grobach Pańskich od Wielkiego Piątku po południu do rezurekcji w Niedziele Wielkanocną. Obyczaj ten, znany w Polsce prawdopodobnie od połowy XVII w., jest opisywany w XVIII-i XIX-wiecznych źródłach. Na przykład w Warszawie za czasów Augusta III straże grobowe składały się z drabantów królowej i oddziałów artylerii konnej, a w innych miastach i miasteczkach - z oddziałów wojskowych różnych rodzajów broni, w paradnych mundurach; w końcu XIX w. w niektórych regionach Wielkopolski w mundurach z elementami orientalnymi (turbany, krzywe szable tureckie) - być może reminiscencje odsieczy wiedeńskiej lub pielgrzymek do Ziemi Świętej, odbywanych przez szlachtę i magnaterię polską od końca XVII w. (w Jerozolimie służby porządkowe pełniła policja świątynna, Turcy - agowie, w strojach narodowych). Wiejskie straże grobowe również przebierały się za wojsko albo występowały w swych własnych mundurach wojskowych, jeśli uczestnicy straży odbyli służbę wojskową. Obyczaj straży grobowych utrwalił się w tradycji polskiej i jest ciągle żywy. Każdego roku warty przy grobach Pańskich zwyczajowo zaciągają strażacy, w mundurach galowych |
|
|
|
|
|
|
|
Jajko jako symbol |
|
|
|
|
|
|
|
Dziękuję za odwiedziny |
|
|
|
|
|
|
Jesteś tutaj -
-osobą |
|
|
|
|